سوال : آیا نامه مراجع رسمی مانند نیروی انتظامی، دهیاری، شورای اسلامی شهر و روستا و مقامات قضایی مبنی بر اعلام فوت به عنوان مستند ثبت فوت تلقی می‌شود و یا آنکه حتی با وجود اعلام مراجع رسمی، ثبت فوت باید مستند به گواهی پزشک یا گواهی گواهان باشد؟ پاسخ : قانونگذار در قانون ثبت […]

سوال :
آیا نامه مراجع رسمی مانند نیروی انتظامی، دهیاری، شورای اسلامی شهر و روستا و مقامات قضایی مبنی بر اعلام فوت به عنوان مستند ثبت فوت تلقی می‌شود و یا آنکه حتی با وجود اعلام مراجع رسمی، ثبت فوت باید مستند به گواهی پزشک یا گواهی گواهان باشد؟
پاسخ :
قانونگذار در قانون ثبت احوال مصوب ۱۳۵۵ با اصلاحات و الحاقات بعدی، بین ثبت واقعه فوت و نیز اعلام وفات و صدور سند ثبت وفات تفکیک قائل شده است. وفق ماده ٢۴ این قانون، واقعه وفات مطابق تصدیق پزشک و در صورت نبودن پزشک، با حضور دو نفر گواه ثبت می‌شود؛ اما اعلام وفات و امضاء سند ثبت وفات بر عهده اشخاص موضوع ماده ۲۶ این قانون است و چنانچه این اعلام توسط اشخاص موضوع ماده ۲۷ (مأموران انتظامی یا قضایی یا سایر مقامات) صورت گیرد، نیازی به امضاء سند ثبت وفات توسط این اشخاص نیست و صرف شماره و تاریخ اعلامنامه در سند درج می‌شود و این امر به منزله امضاء سند خواهد بود. بنا به مراتب یاد‌شده و مستندات قانونی فوق‌الذکر، واقعه وفات باید با تصدیق پزشک و در صورت نبودن پزشک با حضور دو نفر گواه ثبت شود (ماده ۲۴) و اعلام دیگر اشخاص و مراجع موضوع مواد مذکور نمی‌تواند جایگزین آن شود. رأی هیأت عمومی دیوان عدالت اداری نیز همسو با این نظر است و دستور مرجع قضایی مبنی بر ثبت وفات غیر از اعلام مقامات موضوع ماده ۲۷ قانون ثبت احوال مصوب ۱۳۵۵ با اصلاحات و الحاقات بعدی است. وفق ملاک ماده ۳۰ این قانون، در فرض صدور دستور از سوی مراجع قضایی، ثبت وفات توسط اداره ثبت احوال بلا‌مانع است.