کارشناس حقوق بین‌الملل با تشریح جزئیات تجاوز رژیم صهیونیستی و آمریکا علیه ایران، تاکید کرد که آنها حقی برای تجاوز به ایران نداشتند.
مری الن اوکانل، کارشناس حقوق و مطالعات صلح بین‌الملل در موسسه کراک دانشگاه نوتردام است. کار او در حوزه‌های حقوق بین‌الملل در مورد استفاده از زور، حل اختلاف‌های بین‌المللی و نظریه حقوقی بین‌المللی است.
اوکانل طی مقاله‌ای در پایگاه رول آو لا (The Rule of Law) به بررسی تجاوز رژیم صهیونیستی و آمریکا به ایران از منظر حقوق بین‌الملل پرداخته است.
مری الن اوکانل نوشت: ممنوعیتی جامع در استفاده از زور وجود دارد که ۲ محدودیت صریح دارد؛ شورای امنیت سازمان ملل می‌تواند در صورت لزوم برای پاسخ به تهدید‌های صلح، نقض صلح یا اعمال تجاوز، استفاده از زور را مجاز کند. طرفین همچنین می‌توانند در دفاع از خود به صورت فردی و جمعی متوسل شوند، اما اگر براساس ماده ۵۱ منشور سازمان ملل باشد و حمله مسلحانه رخ داده باشد؛ آن هم تا زمانی که شورای امنیت بتواند اقدام کند و همه اقدام‌ها در دفاع از خود باید به این شورا گزارش شود.
وی اضافه کرد: اصول کلی حقوق بین‌الملل محدودیت‌های بیشتری را نیز ایجاد می‌کنند. اصل ضرورت حکم می‌کند که حتی زمانی که مبنای قانونی برای توسل به زور در دفاع از خود وجود دارد، زور باید آخرین راه حل باشد و باید شانس معقولی برای دستیابی به هدف قانونی دفاع از خود داشته باشد. اصل تناسب ایجاب می‌کند که پاسخ معادل عمل متخلفانه باشد (آن هم اگر تخلفی انجام شده باشد).
کارشناس حقوق و مطالعات صلح بین‌الملل تاکید کرد که آمریکا در حمله به ایران به رژیم صهیونیستی پیوست و از آنجا که رژیم صهیونیستی حق توسل به زور علیه ایران را نداشت، آمریکا نیز از چنین حقی برخوردار نبود.
- بیشتر بخوانید:
- تحلیل تجاوز رژیم صهیونیستی براساس حقوق بین‌الملل؛ وقتی قوانین نادیده گرفته می‌شوند
- تجاوز به تاسیسات هسته‌ای ایران؛ هشدار محققان حقوق بین‌الملل نسبت به نقض‌های بی‌سابقه
مری الن اوکانل گفت: براساس تعریف حقوق بین‌الملل، هیچ درگیری مسلحانه‌ای بین اسرائیل و ایران در زمان حمله اسرائیل در جریان نبود. اسرائیل و ایران آخرین بار چندین ماه قبل حمله‌های متقابل انجام داده بودند. آنها در ۱۳ ژوئن (۲۳ خرداد) زمانی که اسرائیل حمله‌های خود را علیه ایران آغاز کرد، درگیر جنگ نبودند.
اوکانل تاکید کرد که هدف قرار دادن برنامه هسته‌ای ایران نیز نه الزامات ضرورت جنگ (jus ad bellum) و نه الزامات ضرورت در جنگ (jus in bello) را برآورده نمی‌کند.
براساس اصل ضرورت جنگ، حتی با مبنای قانونی براساس ماده ۵۱، حمله متقابل باید با هدف دستیابی به امنیت در برابر آنچه مهاجم خوانده می‌شود، باشد. براساس اصل ضرورت در جنگ یا حقوق بین‌الملل بشردوستانه عرفی، ضرورت، همان‌طور که در ماده ۵۲ (۲) پروتکل الحاقی اول بیان شده است، اهداف نظامی محدود به اشیایی هستند که از نظر ماهیت، مکان، هدف یا کاربرد، سهم موثری در اقدام نظامی دارند و تخریب، تصرف یا خنثی‌سازی کامل یا جزئی آنها، در شرایط حاکم بر آن زمان، مزیت نظامی مشخصی ارائه می‌دهد.
اما در واقعیت رژیم صهیونیستی در تجاوز به ایران اشیاء غیرنظامی، مانند ساختمان‌های مسکونی را نیز هدف قرار داد و در این بین شماری از افراد غیرنظامی به شهادت رسیدند.
کارشناس حقوق و مطالعات صلح بین‌الملل در موسسه کراک دانشگاه نوتردام همچنین گفت که تلاش حامیان اسرائیل برای تحریف قوانین بین‌المللی درحالی صورت می‌گیرد که شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه ایران هیچ تصمیمی برای تولید سلاح هسته‌ای نداشت.
انتهای پیام/
Monday, 21 July , 2025