مواجهه مهاجران اخراج‌شده از آمریکا با بدرفتاری در گوانتانامو

گروه‌ها و نهاد‌های حقوق بشری می‌گویند که آمریکا باید فورا اخراج مهاجران بازداشت‌شده به پایگاه دریایی خلیج گوانتانامو در کوبا را متوقف کند، جایی که آنها با شرایط بازداشت توهین‌آمیز و غیرانسانی مواجه هستند که ممکن است به معنای بدرفتاری باشد.

یک نهاد حقوق بشری با ۲۰ مهاجر که در اوایل فوریه (بهمن/اسفند) به گوانتانامو منتقل شده و پیش از اخراج به یک کشور آمریکای جنوبی بین ۱۱ تا ۱۶ روز در بازداشت بودند، مصاحبه کرد. 

افراد مصاحبه‌شونده گفتند که مقام‌های آمریکایی هرگز به آنها اطلاع ندادند که به گوانتانامو منتقل می‌شوند و خانواده‌های آنها نیز از این موضوع مطلع نشدند. بیشتر آنها گفتند که در شرایط غیربهداشتی و بدون ارتباط با دیگران نگهداری می‌شدند و از دسترسی به اطلاعات در مورد وضعیت قانونی یا آینده احتمالی خود محروم هستند.

خوانیتا گوبرتوس، مدیر یک نهاد حقوق بشری، گفت: دولت آمریکا مهاجران را به گوانتانامو برده و آنها را در شرایط وحشتناکی در بازداشت و بدون ارتباط با دیگران قرار داده است. هیچ مهاجر یا پناهجویی که کشور خود را برای جست‌وجوی حفاظت ترک می‌کند، نباید به چنین مکانی برده شود.

برخی از بازداشت‌شدگان گفتند که اقدام به خودکشی کرده‌اند. یکی از آنها گفت: آن‌قدر ناامید بودم که سعی کردم مچ دستم را با لبه‌های بطری‌های پلاستیکی آب ببرم، اما آنها به اندازه کافی تیز نبودند. بار دوم، سعی کردم زبانم را گاز بگیرم و سرم را به دیوار بکوبم، اما فایده‌ای نداشت.

دیده‌بان حقوق بشر گفت که دولت آمریکا نباید هیچ مهاجری را به گوانتانامو منتقل کند. هر کسی که در آنجا بازداشت می‌شود، باید تضمین شود که روند قانونی در آمریکا طی شود و فرصتی معنادار برای به چالش کشیدن اخراجش داشته باشد.

بیشتر افراد اخراج شده گفتند که مقام‌های مهاجرت آمریکا آنها را پس از عبور از مرز جنوبی بازداشت کردند و آنها را صرفا براساس ظاهر و ملیتشان به عضویت در گروه‌های جنایتکار متهم کردند.

برخی دیگر گفتند که چندین ماه در آمریکا زندگی می‌کردند و پس از شرکت در قرار‌های تعیین‌شده با اداره مهاجرت و گمرک آمریکا (ICE) بازداشت شدند. همه آنها پیش از انتقال به گوانتانامو، روز‌ها یا ماه‌ها را در مراکز بازداشت مهاجرت در تگزاس گذرانده بودند.

بیشتر افرادی که با آنها مصاحبه شد گفتند که پس از ورود به گوانتانامو، آنها را در یک واحد بازداشت با امنیت بالا به نام کمپ ۶ قرار دادند، جایی که در سلول‌های انفرادی حدود ۲ در ۳ متری، با دیوار‌های بتنی و فولادی، یک تخت بتنی تک نفره و یک سرویس بهدشاتی نامناسب در سلول انفرادی نگهداری می‌شدند. آنها گفتند که نگهبانان فقط یک ملحفه و یک بالش در اختیارشان قرار می‌دادند. 

یک مهاجر ۳۵ ساله گفت: بدترین قسمت، حبس، انزوا و بی‌خبری از آنچه قرار است برای ما اتفاق بیفتد، بود.

• بیشتر بخوانید:
• خشونت و بدرفتاری گسترده علیه مهاجران در زندان آلکاتراز آمریکا
• کارزار ضدمهاجرتی ترامپ؛ فشار واشنگتن بر کشور‌های دیگر برای پذیرش افراد اخراج‌شده

افراد مصاحبه‌شده گفتند که نگهبانان آنها را تا ۲۳ ساعت در روز در سلول‌هایشان منزوی نگه می‌داشتند و فقط حدود یک ساعت یا کمتر (آن هم نه هر روز) به آنها اجازه می‌دادند که به یک حیاط حصارکشی‌شده بروند، جایی که به آنها هشدار داده می‌شد با دیگران صحبت نکنند.

یک مهاجر ۳۰ ساله گفت: ما اجازه صحبت نداشتیم، بنابراین شب‌ها از شکاف در‌ها فریاد می‌زدیم تا به یکدیگر اطلاع دهیم که هنوز زنده‌ایم.

برخی از مهاجران زندانی گفتند که اعتراض کرده‌اند، زیرا مقام‌ها از ارائه اطلاعات درمورد وضعیت حقوقی آنها خودداری می‌کردند و هیچ چیزی در مورد آنچه ممکن است برایشان اتفاق بیفتد به آنها نمی‌گفتند. 

در اردوگاه ۶ و همچنین در ساختمان دیگری که برخی از افراد گفتند در اتاق‌های کوچک نگهداری می‌شوند، شرایط غیربهداشتی و زیرساخت‌های رو به زوال را توصیف کردند. آنها گفتند که هیچ پنجره یا نور طبیعی وجود نداشت که باعث می‌شد آنها تمام حس زمان را از دست بدهند. بیشتر آنها گفتند که فقط هر ۳ روز یک‌بار، تنها برای چند دقیقه به حمام دسترسی داشتند و با زنجیر از سلول‌ها یا اتاق‌هایشان بیرون آورده می‌شدند.

همه مصاحبه‌شوندگان گفتند که اگرچه روزانه ۳ وعده غذا دریافت می‌کردند، اما غذا ناکافی و بی‌کیفیت بود. 

۸ نفر از مصاحبه‌شوندگان گفتند که به دلیل شرایط غیربهداشتی بیمار شدند و سپس نگهبان‌ها از ارائه مراقبت‌های پزشکی به آنها خودداری کردند. برخی گفتند که وقتی درخواست کمک پزشکی کردند، نگهبانان فقط به آنها قرص خواب‌آور دادند.

کارشناسان تاکید می‌کنند که قوانین بین‌المللی حقوق بشر، بازداشت خودسرانه، شکنجه و سایر بدرفتاری‌ها را ممنوع می‌کند.

شرایط غیرانسانی بازداشت، حبس انفرادی و در برخی موارد، حبس انفرادی طولانی‌مدت همراه با انکار اطلاعات و عدم اطمینان در مورد وضعیت حقوقی و آینده آنها، ممکن است به بدرفتاری منجر شود که طبق قوانین بین‌المللی ممنوع است.

انتهای پیام/