زندان بدنام آلکاتراز پس از تعطیلی به محل مقاومت بومیان تبدیل شده بود و اکنون، قبایل بومی با برنامه‌های بازگشایی این زندان برای اهداف ضد مهاجرتی مبارزه می‌کنند.
زمانی که دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا متعهد شد که زندان بدنام آلکاتراز را به‌عنوان بازداشتگاهی برای مهاجران و مجرمان خشن بازگشایی کند، این ایده با تحقیر و تمسخر رو‌به‌رو شد.
سران سانفرانسیسکو این طرح را احمقانه‌ترین ایده ترامپ تاکنون نامیده و تهدید کردند که اگر رئیس‌جمهور آمریکا به جاه‌طلبی‌های خود در مورد زندان عمل کند، خدمات فاضلاب و زباله جزیره را قطع خواهند کرد.
اما برای بومیان منطقه خلیج سانفرانسیسکو، این ایده چیزی بیش از یک موضوع خنده‌دار بود. این توهینی به هویت آنها و تلاشی برای پاک کردن تاریخ جزیره به‌عنوان مکانی برای مقاومت بومیان بود.
پس از تعطیلی زندان در سال ۱۹۶۳، این جزیره به‌عنوان صحنه یکی از مهم‌ترین اقدام‌های مقاومت بومیان آمریکا در تاریخ مدرن، زندگی دوباره‌ای یافت. فعالان بومی بین نوامبر ۱۹۶۹ (آبان ۱۳۴۸) و ژوئن ۱۹۷۱ (خرداد ۱۳۵۰) به مدت ۱۹ ماه بر آلکاتراز مسلط شده و خواستار حقوق و منابع برای بومیان شدند.
اکنون، درحالی که به نظر می‌رسد ترامپ با وجود هزینه‌های گزاف و موانع لجستیکی مصمم به ادامه کار است، بومیان برای حفظ تاریخ خود مبارزه می‌کنند.
آلکاتراز همیشه برای آوریل مک‌گیل اهمیت زیادی داشته است. مک‌گیل که عضوی از قبایل بومی یوکی و واپو است و در قلمرو میشوال واپو در شهر سونومای کالیفرنیا بزرگ شده است، گفت: این جزیره نماد بخش زیادی از تاریخ ماست.
مک‌گیل و دیگر اعضای بومیان منطقه خلیج سانفرانسیسکو وقتی دولت آمریکا برنامه‌های خود را برای بازگشایی زندان آلکاتراز تایید کرد، وحشت‌زده شدند و حتی در ماه جولای (تیر/مرداد) هیئتی را برای بازدید از تاسیسات تعطیل‌شده فرستادند.
مک‌گیل می‌گوید که فراتر از پاک کردن اهمیت تاریخی این جزیره برای مردم بومی، ایده استفاده از این مکان برای پیگیری دستور کار ضد مهاجرتی رئیس‌جمهور آمریکا، به تاریخ خشونت ایالت علیه گروه‌های بومی بازمی‌گردد و هر اقدامی که دولت انجام دهد با واکنش منفی جامعه رو‌به‌رو خواهد شد.
مک‌گیل گفت: آنها (دولت آمریکا) می‌خواهند از آلکاتراز به‌عنوان مکانی برای ارتکاب خشونت غیرانسانی علیه افرادی که اینجا هستند و سعی در فرار از خشونت دارند، استفاده کنند. این بسیار آسیب‌زا است. خیلی وقت پیش نبود که ما به طرز خشونت‌آمیزی آواره و در اردوگاه‌ها اسکان داده شدیم. ما این را تکرار آن تاریخ می‌دانیم.
تخمین‌ها هزینه نوسازی این تاسیسات را تا ۲ میلیارد دلار نشان می‌دهد، که شهردار سانفرانسیسکو در پاسخ به آن گفت که شهر می‌تواند از این بودجه برای ایمن و تمیز نگه داشتن خیابان‌هایمان استفاده کند.
اما برای بومیان، جسارت این طرح فراتر از هزینه گزاف آن است.
به گفته ویرجینیا هدریک، مدیر اجرایی کنسرسیوم کالیفرنیا برای سلامت بومیان، اهداف ترامپ جایگاه آلکاتراز را به‌عنوان نماد مقاومت برای مردم بومی در کالیفرنیا و سراسر آمریکا تضعیف می‌کند. دلیل این موضوع آن است که مقاومت سال ۱۹۶۹ چیزی بیش از یک اقدام نمادین برای بود؛ این مقاومت باعث تغییر‌های معناداری در سیاست‌های فدرال در رابطه با حاکمیت بومیان شد.
زندان آلکاتراز کجاست؟
زندان آلکاتراز یکی از بدنام‌ترین زندان‌ها نه فقط در آمریکا بلکه در سراسر جهان، ۶۰ سال گذشته تعطیل بوده است.
آلکاتراز در قرن نوزدهم به‌عنوان یک زندان نظامی ساخته شد و سپس در سال ۱۹۳۴ به یک زندان فدرال برای خطرناک‌ترین زندانیان تبدیل شد.
این زندان در سال ۱۹۶۳ به دلیل زیرساخت‌های فرسوده و هزینه‌های بالای تعمیر و تامین تاسیسات جزیره‌ای تعطیل شد؛ چراکه همه چیز این زندان از سوخت گرفته تا غذای زندانیان باید با قایق به این محل آورده شود.
اداره زندان‌های آمریکا اعلام کرد که هزینه نگهداری این زندان تقریبا ۳ برابر هر زندان فدرال دیگری بود.
آلکاتراز که به دلیل محاصره شدن با جریان‌های شدید اقیانوسی و آب‌های سرد اقیانوس آرام امکان فرار را از زندانیان می‌گیرد، برخی از بدنام‌ترین جنایت‌کاران آمریکایی ازجمله آل کاپون را در خود جای داده بود.
انتهای پیام/
Wednesday, 6 August , 2025