محاسبه گرسنگی: چگونه رژیم صهیونیستی باعث قحطی در غزه شد؟

محاسبه قحطی در غزه بسیار ساده است؛ فلسطینی‌ها نمی‌توانند آنجا را ترک کنند، جنگ کشاورزی این منطقه را نابود و رژیم صهیونیستی ماهیگیری ساکنان آن را ممنوع کرده است؛ بنابراین عملا هر کالری که جمعیت آن مصرف می‌کند باید از خارج وارد شود.

به گزارش گاردین، رژیم صهیونیستی می‌داند که چه مقدار غذا برای ساکنان غزه مورد نیاز است؛ این رژیم دهه‌هاست که گرسنگی در غزه را کالیبره (اندازه گیری) می‌کند؛ در نتیجه در درجه نخست محموله‌های مواد غذایی را برای اعمال فشار و در عین حال جلوگیری از گرسنگی محاسبه می‌کند.

کارشناسان هشدار می‌دهند که کودکان و سالمندان در غزه، با تشدید قحطی آسیب‌پذیرترین افراد هستند.

با فرو رفتن غزه در قحطی در تابستان سال جاری، مقام‌های رژیم صهیونیستی به روش‌های مختلف وجود گرسنگی گسترده را انکار کرده‌اند؛ آن‌ها بدون ارائه هیچ مدرکی گرسنگی را به شکست‌های توزیع سازمان ملل نسبت داده‌اند.

در عین حال، به توزیع مرگ‌بار و آشفته غذا توسط به‌اصطلاح بنیاد بشردوستانه غزه GHF، یک استارت‌آپ لجستیکی تحت حمایت آمریکا و رژیم صهیونیستی، به‌عنوان مدرکی درباره دسترسی فلسطینی‌ها به غذا اشاره کردند.

با وجود این، داده‌های جمع‌آوری و منتشرشده توسط خود رژیم صهیونیستی روشن می‌کند که این رژیم غزه را گرسنه نگه داشته است؛ سوابق کوگات COGAT (بخشی از ارتش رژیم صهیونیستی که به ابعاد لجستیکی و غیرنظامی در سرزمین‌های اشغالی می‌پردازد)، نشان می‌دهد که بین ماه مارس و ژوئن، رژیم صهیونیستی فقط اجازه ورود ۵۶ هزار تن غذا به غزه داده است که کمتر از یک چهارم حداقل نیاز‌های غزه برای آن دوره است.

حتی اگر تمام کیسه‌های آرد سازمان ملل جمع‌آوری و توزیع می‌شد و به‌اصطلاح بنیاد بشردوستانه غزه سیستم‌های ایمنی برای توزیع عادلانه ایجاد می‌کرد، گرسنگی اجتناب‌ناپذیر بود و فلسطینی‌ها غذای کافی برای خوردن نداشتند.

کارشناسان امنیت غذایی تحت حمایت سازمان ملل این هفته اعلام کردند که قحطی به‌عنوان «بدترین سناریو» اکنون در غزه در حال وقوع است؛ طبقه‌بندی یکپارچه فاز امنیت غذایی (IPC) در گزارشی با استناد به آمار کمک‌های رژیم صهیونیستی اعلام کرد که تحویل مواد غذایی «در مقیاسی بسیار پایین‌تر از حد مورد نیاز» است، در حالی که «محدودیت‌های شدیدی در ورود تدارکات وجود دارد».

کمیته بررسی قحطی FRC، گروهی مستقل از کارشناسان که هشدار‌های طبقه‌بندی یکپارچه فاز امنیت غذایی را بررسی می‌کنند، گفت که محموله‌های غذایی «بسیار ناکافی» بوده‌اند و به‌اصطلاح بنیاد بشردوستانه غزه را به‌طور خاص مورد توجه قرار دادند.

کمیته بررسی قحطی همچنین اعلام کرد: تجزیه‌وتحلیل ما از بسته‌های غذایی ارائه‌شده توسط به‌اصطلاح بنیاد بشردوستانه غزه نشان می‌دهد که طرح توزیع آن‌ها منجر به گرسنگی گسترده خواهد شد، حتی اگر می‌توانست بدون سطوح وحشتناک خشونت گزارش‌شده، کار کند.

در ماه مارس و آوریل، غزه تحت محاصره کامل بود و هیچ غذایی وارد نمی‌شد؛ در اواسط ماه مه، بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی ادعا کرد که ارسال محموله‌ها به دلیل فشار‌های بین‌المللی بر سر بحران گرسنگی از سر گرفته خواهد شد.

داده‌های سازمان ملل نشان می‌دهد که تنها چند هفته ارسال محموله‌های کمکی اضافی در طول آتش‌بس ژانویه و فوریه امسال، کالری کافی برای بازگرداندن غزه از آستانه قحطی را فراهم کرد.

با وجود این، در ماه مه تنها مقدار کمی غذا بازگشت، آن هم به مقادیری که فقط باعث کند شدن روند سقوط غزه به قحطی و نه متوقف کردن آن، شد؛ ۲ ماه بعد، مقیاس رنج اکنون دور دیگری از خشم بین‌المللی را برانگیخته است.

در پاسخ، نتانیاهو فقط قول کمک‌های اضافی «حداقلی» را داده است؛ تعداد کامیون‌های مواد غذایی که وارد این منطقه می‌شوند افزایش یافته است، اما هنوز بسیار کمتر از حداقل مورد نیاز برای تغذیه فلسطینی‌ها آنجا است، چه برسد به اینکه قحطی را معکوس کند.

• بیشتر بخوانید:
• خشونت‌های مرگ‌بار در نزدیکی مراکز امدادرسانی در غزه
• جولان مرگ بر اثر گرسنگی در غزه
• روایت‌هایی از بحران گرسنگی در غزه؛ تلاش برای یافتن غذا در صف مرگ

پرتاب هوایی مواد غذایی برای غزه که به‌طور متناوب در طول جنگ استفاده می‌شد، نیز از سر گرفته شده است؛ اگرچه ارسال غذا با چتر نجات گران، ناکارآمد و گاهی اوقات مرگ‌بار است.

سال گذشته دست‌کم ۱۲ نفر در تلاش برای بازیابی غذایی که در دریا افتاده بود، غرق شدند و دست‌کم ۵ نفر بر اثر افتادن پالت‌های حامل مواد غذایی روی آن‌ها جان خود را از دست دادند.

داده‌های رژیم صهیونیستی نشان می‌دهد که در ۲۱ ماه نخست جنگ، ۱۰۴ روز ارسال هوایی معادل فقط ۴ روز غذا برای غزه فراهم کرد؛ با صرف هزینه کامیون‌ها، همین بودجه می‌تواند غذای بسیار بیشتری را ارسال کند، اما هزینه این پرواز‌ها فقط هزینه مالی نیست.

آن‌ها به رژیم صهیونیستی و متحدانش اجازه می‌دهند گرسنگی را به‌عنوان فاجعه‌ای ناشی از لجستیک، نه بحرانی ناشی از سیاست‌های دولتی، جلوه دهند.

ارسال هوایی مواد غذایی معمولا به‌عنوان آخرین راه‌حل برای تغذیه مردم در شرایط اضطراری درگیری‌های نظامی یا دشواری‌های جغرافیایی که تحویل جاده‌ای را غیرممکن می‌کنند، توصیه می‌شوند.

در غزه، تنها موانع برای عبور کمک‌ها از مرز، محدودیت‌هایی است که توسط رژیم صهیونیستی، متحد بسیاری از کشور‌های غربی ازجمله انگلیس و مسلح به سلاح‌های انگلیسی و آمریکایی اعمال شده است.

۲ گروه حقوق بشری مستقر در اراضی اشغالی این هفته اعلام کردند که رژیم صهیونیستی در غزه مرتکب نسل‌کشی شده است و گزارش‌هایی ازجمله استفاده از گرسنگی به‌عنوان سلاح را با طرح شواهدی ارائه کرده‌اند.

موسسه حقوق بشری صهیونیستی بتسلم «سیاست رسمی و آشکارا اعلام‌شده» گرسنگی گسترده را در گزارش خود توصیف کرد.

رژیم صهیونیستی می‌داند که مردم غزه برای زنده ماندن به چه مقدار غذا نیاز دارند و چه مقدار غذا وارد این سرزمین می‌شود و در گذشته از این داده‌ها برای محاسبه میزان غذای مورد نیاز برای جلوگیری از گرسنگی استفاده می‌کرد.

شکاف عظیم بین کالری مورد نیاز غزه و غذایی که از ماه مارس وارد شده است، روشن می‌کند که مقام‌های صهیونیست امروز محاسبات متفاوتی انجام می‌دهند؛ آن‌ها نمی‌توانند مسئولیت این قحطی ساخته دست بشر را به گردن کسی دیگر بیندازند و متحدانشان نیز نمی‌توانند.

انتهای پیام/