کمک‌های هوایی؛ ابزاری برای گرسنگی دادن مردم غزه

ارسال کمک‌های هوایی به نوار غزه، اقدام دیگری از تحقیر و تخریب علیه فلسطینیان است. این اقدام، غیرنظامیانی را که در کمتر از ۱۵ درصد از این منطقه محصور زندگی می‌کنند، به خطر می‌اندازد. 

این نوع ارسال کمک‌ها هدف جدی‌تری را دنبال می‌کند: فعال کردن سیاست گرسنگی جمعی موردنظر رژیم صهیونیستی که به‌طور عمدی به‌عنوان ابزاری برای نسل‌کشی در تلاش نظام‌مند برای نابودی فلسطینیان در غزه استفاده می‌شود.

ازسرگیری ارسال کمک‌های هوایی، پس از ماه‌ها گرسنگی گسترده، نه حداقل نیاز‌های بشردوستانه را برآورده می‌کند و نه فاجعه ناشی از سیاست عمدی گرسنگی را کاهش می‌دهد. در عوض، این اقدام، توهم تسکین را تداوم می‌بخشد، درحالی که گرسنگی همچنان به‌عنوان سلاحی علیه فلسطینی‌ها استفاده می‌شود.

این اقدام که توسط رژیم صهیونیستی تایید و از چند روز قبل اجرا شد، نشان‌دهنده تغییر واقعی در واکنش بشردوستانه نیست؛ بلکه هدف آن گمراه کردن افکار عمومی بین‌المللی و کم‌اهمیت جلوه دادن شدت جنایت و منحرف کردن توجه از سیاست گرسنگی نظام‌مند رژیم صهیونیستی در نوار غزه است که باعث فاجعه انسانی بی‌سابقه‌ای شده است. این فاجعه با قحطی گسترده، محرومیت از غذا، آب و دارو، تخریب زنجیره‌های تامین، انسداد تحویل کمک‌های زمینی و حمله‌های مداوم به کسانی که به دنبال غذا هستند، مشخص می‌شود. این اقدام‌ها، استفاده مداوم رژیم صهیونیستی از گرسنگی به‌عنوان ابزار اصلی برای کاهش جمعیت و تضعیف ابزار‌های بقای آنها را آشکار می‌کند.

شرایط فاجعه‌بار در منطقه، شدت سیاست گرسنگی رژیم صهیونیستی را برجسته می‌کند، به‌ویژه پس از آنکه ۵۵ نفر در عرض تنها یک هفته براثر گرسنگی و سوءتغذیه جان خود را از دست دادند.

همچنین تخمین زده می‌شود که حدود هزار و ۲۰۰ سالمند در ۲ ماه گذشته به دلیل کمبود غذا و مراقبت‌های پزشکی، در بحبوحه فروپاشی کامل سیستم مراقبت‌های بهداشتی و محاصره مداوم، جان خود را از دست داده‌اند.

این کمک‌های هوایی یک واکنش بشردوستانه واقعی نیست، بلکه فصل جدیدی از تحقیر مداوم غیرنظامیان در نوار غزه را نشان می‌دهد، که پس از تخریب عمومی و کشتار‌های مداوم در مراکز توزیع که توسط بنیاد به‌اصطلاح بشردوستانه غزه تحت نظارت رژیم صهیونیستی اداره می‌شوند، رخ داده است.

در نبود گذرگاه‌های زمینی امن و سازمان‌یافته، ساکنان مجبور می‌شوند در مناطق خطرناک زیر بمباران تجمع کنند تا بسته‌هایی را که به‌طور تصادفی از هوا پرتاب می‌شوند، در شرایطی که کرامت و جان آنها را به‌خطر می‌اندازد، بازیابی کنند. چنین اقدام‌هایی، امدادرسانی را از هدف بشردوستانه آن محروم می‌کند و پویایی استعماری مبتنی بر انقیاد و کنترل را بازتولید می‌کند و حق بقا را به جای یک حق اساسی بشر، به یک لطف تحقیرآمیز تقلیل می‌دهد.

با توجه به اینکه ۲.۳ میلیون فلسطینی به دلیل کنترل رژیم صهیونیستی و دستور تخلیه اجباری، در کمتر از ۱۵ درصد از نوار غزه آواره شده‌اند، کمک‌های هوایی در بحبوحه ازدحام شدید و نبود مناطق امن، خطری جدی برای جان غیرنظامیان محسوب می‌شود.

• بیشتر بخوانید:
• قتل‌عام آهسته؛ نوزادان غزه درپی گرسنگی جان خود را از دست می‌دهند
• حمله‌های مداوم رژیم صهیونیستی به کشتی‌های ناوگان آزادی غزه

نهاد‌های حقوق بشری مانند دیده‌بان حقوق بشر اروپا-مدیترانه (یورو-مد مانیتور) یادآوری می‌کنند که وقتی چند ماه قبل برای نخستین بار کمک‌های هوایی ارائه شد، حتی در حالی که منطقه قابل دسترسی نسبتا بزرگتر بود، به جان باختن ۱۸ فلسطینی و مجروح شدن ده‌ها نفر دیگر منجر شد.

واقعیت‌های میدانی نشان می‌دهد که کمک‌های هوایی با مقادیر کم، به‌طور تصادفی توزیع می‌شوند و خطر‌های جدی را به همراه دارند. این محموله‌ها به‌طور معمول در مناطق پرجمعیت، چادر‌های آوارگان، مناطق تخلیه‌شده، مناطق تحت کنترل رژیم صهیونیستی یا در دریا فرود می‌آیند و آن را از دیدگاه بشردوستانه به روشی ناامن و ناکارآمد تبدیل می‌کند.

گرسنگی شدیدی که غیرنظامیان متحمل می‌شوند، هفته‌هاست که آنها را به جست‌وجوی کمک در مسیر‌های تحویل و مراکز توزیع سوق داده است؛ این درحالی است که فلسطینی‌ها می‌دانند این مکان‌ها تحقیرآمیز هستند و به تله‌های مرگ تبدیل شده‌اند. جست‌وجوی ناامیدانه آنها برای کمک به صحنه‌ای روزانه از تحقیر جمعی تبدیل شده است که آنها را در معرض خطر فوری قرار می‌دهد.

کارشناسان معتقدند که رسیدگی به قحطی در غزه را نمی‌توان از طریق اقدام‌های سطحی یا پر زرق و برق به دست آورد، بلکه نیاز به پایان فوری محاصره و افتتاح گذرگاه‌های زمینی امن و پایدار برای امکان تحویل منظم و کافی غذا، دارو و سوخت دارد. این کار باید از طریق سازوکار‌های رسمی سازمان ملل انجام شود که پیش از این توزیع کمک‌ها را از طریق حدود ۴۰۰ مرکز (پیش از اینکه رژیم صهیونیستی به‌طور عمدی آنها را برچیند) مدیریت می‌کرد. تنها احیای این سیستم می‌تواند تضمین کند که کمک‌ها به‌طور عادلانه، ایمن و شفاف، بدون تبعیض یا انقیاد، به همه نیازمندان می‌رسد.

فعالیت‌های بنیاد به‌اصطلاح بشردوستانه غزه باید متوقف شود. این بنیاد که توسط مقام‌های صهیونیست تاسیس شده است، به عنوان سازوکاری برای تحقیر جمعی و کنترل نظامی بر کمک‌ها و خارج از هرگونه چارچوب قانونی یا بشردوستانه شناخته شده عمل می‌کند. این بنیاد به جای تضمین دسترسی عادلانه و ایمن به کمک‌ها، رژیم صهیونیستی را قادر می‌سازد تا توزیع را مطابق با اهداف خود دستکاری کند. تحت این سیستم، مراکز توزیع به مکان‌های کشتار جمعی تبدیل شده‌اند که به‌طور مستقیم تحت نظارت رژیم صهیونیستی اداره می‌شوند.

ادامه فعالیت این بنیاد مانع هرگونه پاسخ بشردوستانه واقعی می‌شود و کنترل کامل رژیم صهیونیستی بر کانال‌های امدادی را تقویت می‌کند. این موضوع در ارسال هوایی کمک‌ها تحت نظارت رژیم صهیونیستی، که با منطق استعماری ریشه در نسل‌کشی هدایت می‌شود و به‌طور عمدی جمعیت محاصره‌شده را از کمک‌های بشردوستانه و کرامت انسانی محروم می‌کند، مشهود است.

پایگاه دیده‌بان حقوق بشر اروپا-مدیترانه نوشت: دولت‌ها باید فورا برای بازگرداندن دسترسی بشردوستانه و لغو محاصره غیرقانونی تلاش کنند، زیرا این تنها راه برای متوقف کردن وخامت فزاینده اوضاع انسانی و تضمین ورود کمک‌ها با توجه به تهدید قریب‌الوقوع قحطی است.

ایجاد گذرگاه‌های امن بشردوستانه تحت نظارت سازمان ملل برای تضمین تحویل غذا، دارو و سوخت به تمام مناطق نوار غزه حیاتی است و باید ناظران بین‌المللی مستقل برای تایید رعایت این امر اعزام شوند.

انتهای پیام/