شکست رژیم صهیونیستی در جنگ روایت‌ها؛ عبور واقعیت نسل‌کشی از پشت در‌های سانسور و تبلیغات

از زمان آغاز جنگ رژیم صهیونیستی علیه غزه در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ (۱۵ مهر ۱۴۰۲)، جنگ تصاویر، جنگ سلاح‌ها را تحت‌الشعاع خود قرار داد؛ هر پیکسل (تصدانه) ثبت‌شده در تصویر‌ها از بیمارستان‌های ویران‌شده تا نوزادان گرسنه، از گور‌های دسته جمعی تا پدران ناامید که در میان آوار‌ها جست‌و‌جو می‌کنند، عمیق‌تر از موشک‌ها عمل می‌کنند.

رژیم صهیونیستی که زمانی استاد جنگ روایت‌ها بود، در جریان تجاوز به غزه در این جنگ شکست خورده و میدان را به تلفن‌های هوشمند، رسانه‌های اجتماعی و بایگانی‌های دیجیتال باخته است.

به گزارش الجزیره، تصویر‌های خام، فیلترنشده و غیرقابل انکاری از وضعیت غزه که با گوشی‌های هوشمند ثبت و در رسانه‌های اجتماعی منتشر می‌شوند، تاثیر به مراتب بیشتری از کنفرانس‌های مطبوعاتی یا سخنرانی‌های رسمی دارند؛ برای نخستین بار، رژیم صهیونیستی در تاریخ جعلی خود نمی‌تواند آن‌ها را حذف یا در تبلیغات غرق کند.

تصویر‌های وحشتناک از قتل‌عام مردم غزه در محل توزیع کمک‌ها توسط ارتش رژیم صهیونیستی، گیدئون لوی از روزنامه هاآرتص را بر آن داشت تا در ۲۹ ژوئن (۸ تیر) بنویسد: آیا اسرائیل در غزه مرتکب نسل‌کشی شده است؟ شهادت‌ها و تصاویری که از غزه منتشر می‌شوند، جای زیادی برای طرح چنین پرسش‌هایی باقی نمی‌گذارند.

توماس فریدمن، مفسر و ستون‌نویس نیویورک‌تایمز از حامیان پروپا قرص رژیم صهیونیستی هم دیگر روایت این رژیم را باور نمی‌کند؛ او در مقاله‌ای در نهم مه (۱۹ اردیبهشت) خطاب به دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، اعلام کرد: این دولت اسرائیل متحد ما نیست و به گونه‌ای رفتار می‌کند که منافع اصلی آمریکا در منطقه را تهدید می‌کند.

این در حالی است که زمانی، روایت رژیم صهیونیستی توسط دروازه‌های اتاق‌های تحریریه و سنگینی حمایت‌های غرب محافظت می‌شد، اما تصاویر دیجیتال آن دروازه‌ها را در هم شکست؛ آنچه اکنون می‌بینیم دیگر چیزی نیست که رژیم صهیونیستی به ما می‌گوید، بلکه آن چیزی است که غزه به ما نشان می‌دهد.

پلتفرم‌های (سکوهای) حامل این تصاویر، زمینه را در اولویت قرار نمی‌دهند، بلکه آن‌ها به انتشار ویروسی اولویت می‌دهند؛ در حالی که نسل‌های قدیمی‌تر ممکن است روی خود را برگردانند، نسل‌های جوان‌تر به انتشار گسترده جریان رنج چسبیده‌اند و جذب هر پیکسل از هر آژیر و هر لحظه نابودی می‌شوند.

عوارض روانی این جنگ بصری در اعماق جامعه اراضی اشغالی طنین‌انداز است؛ برای دهه‌ها، ساکنان اراضی اشغالی شرطی شده بودند که خود را راویان جهانی آسیب‌های روحی ببینند، نه سوژه‌های بررسی بین‌المللی، اما اکنون، با انتشار ویدیو‌های بمباران‌های رژیم صهیونیستی، محله‌های ویران‌شده غزه و کودکان لاغر و نحیف که در هر پلتفرمی پخش می‌شوند، بسیاری از صهیونیست‌ها با یک مخمصه اخلاقی رو به رشد دست و پنجه نرم می‌کنند.

در سطح بین‌المللی، این تاثیر برای جایگاه دیپلماتیک رژیم صهیونیستی حتی بی‌ثبات‌کننده‌تر بوده است؛ متحدان دیرینه که زمانی بدون قیدوشرط از این رژیم حمایت می‌کردند، اکنون با فشار داخلی فزاینده‌ای از سوی شهروندانی رو‌به‌رو هستند که نه از بیانیه‌های رسمی، بلکه از پخش زنده پلتفرم‌ها استفاده می‌کنند.

قانون‌گذاران در اروپا و آمریکای شمالی آشکارا محموله‌های تسلیحاتی، معامله‌های تجاری و پوشش دیپلماتیک را زیر سوال می‌برند، نه به خاطر گزارش‌هایی که در مورد جنایت‌های جنگی رژیم صهیونیستی دارند، بلکه به این دلیل که صندوق‌های ورودی ایمیل آن‌ها پر از اسکرین‌شات‌هایی از قطعات پراکنده بدن فلسطینی‌ها و کودکان گرسنه در غزه است.

میدان نبرد به پارلمان‌ها، دانشگاه‌ها، شورا‌های شهر و اتاق‌های تحریریه گسترش یافته است؛ این واکنش جنگی است که رژیم صهیونیستی نمی‌تواند با زور و خشونت در آن پیروز شود.

مقام‌های صهیونیست برای بازپس‌گیری روایت، پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی را تحت فشار قرار داده‌اند تا محتوایی را که دوست ندارند، محدود کنند؛ با وجود این، حتی پیچیده‌ترین تلاش‌های دیپلماسی عمومی رژیم صهیونیستی نیز برای همگام شدن با سرعت انتشار اسناد خام با مشکل مواجه است.

ارتش رژیم صهیونیستی در پشت در‌های بسته، دیگر صرفا نگران افکار عمومی نیست، بلکه نگران پیگرد قانونی است؛ ارتش رژیم صهیونیستی نظامیان خود را به خاطر گرفتن عکس‌های سلفی (خویش‌انداز) و فیلمبرداری از خود در هنگام تخریب خانه‌های فلسطینی‌ها سرزنش کرده و هشدار داد که این تصاویر اکنون می‌توانند توسط سازمان‌های بین‌المللی به‌عنوان مدرک جمع شوند.

فیلم‌ها و تصاویر منتشرشده در رسانه‌های اجتماعی پیش از این توسط فعالان برای هدف قرار دادن نظامیان صهیونیست در خارج از اراضی اشغالی استفاده شده است؛ در تعدادی از موارد، ساکنان صهیونیست اراضی اشغالی به دلیل شکایت‌های مربوط به جنایت‌های جنگی که علیه آن‌ها ثبت شده بود، مجبور به فرار از کشور‌هایی که به آن‌ها سفر می‌کردند، شده‌اند.

در عصر تصاویر دیجیتال، اشغالگری دیگر فقط قابل مشاهده نیست، بلکه قابل پیگرد قانونی است.

آنچه را موشک‌ها پنهان می‌کنند، تصاویر دیجیتال با انتشار اطلاعات آشکار می‌کند، اطلاعاتی که جلسه‌های توجیهی رسمی سعی در سرکوب آن دارند؛ تصویر‌های فراموش‌نشدنی که به‌صورت دیجیتالی ذخیره شده‌اند، تضمین می‌کنند که هرگز هیچ جنایت ویرانگر یا عمل وحشیانه‌ای فراموش نمی‌شود.

تصاویر جنگ فقط اطلاعات را منتقل نمی‌کنند، بلکه می‌توانند برداشت‌ها را از نو تعریف کنند و بر مواضع سیاسی افراد تاثیر بگذارند؛ عکس قدرتمند «دختر ناپالم» که پیامد‌های حمله ارتش ویتنام جنوبی متحد آمریکا به غیرنظامیان در طول جنگ ویتنام را به تصویر کشید، تاثیر عمیقی بر جامعه آمریکا گذاشت.

این عکس به ایجاد تغییر قابل توجه در افکار عمومی در مورد جنگ کمک کرد و تصمیم دولت آمریکا برای پایان دادن به آن را تسریع بخشید؛ امروزه، در غزه، جریان تصاویر قدرتمند متوقف نمی‌شود.

با وجود تلاش‌های رژیم صهیونیستی، افکار عمومی جهانی به‌شدت مخالف جنگ نسل‌کشی آن در غزه است.

با این تصاویر ماهیت جنگ به شکل کامل تغییر کرده است؛ در این دوران جدید، رژیم صهیونیستی در تلاش است تا درگیری با تصویر بی‌رحمانه و فیلترنشده جنایت‌های خود را که خواستار عدالت است، به نفع خود تمام کند.

انتهای پیام/