دانشگاه تهران در آغوش سوگ؛روایت دلدادگی عزاداران حسینی

به گزارش خبرنگار مهر، امروز نهمین روز از محرم الحرام، دانشگاه تهران، نگینی درخشان در سپهر علم و دانش، رنگ و بویی حسینی به خود گرفته است.

در این روز که یادآور رشادت و فداکاری حضرت ابوالفضل العباس (علیه السلام) است، دل‌های عزاداران حسینی اعم از دانشجو و استاد، جوان و پیر، زن و مرد یکپارچه به سوی کربلا پر می‌کشد.

فضای دانشگاه، آکنده از عطر حزن و اندوه است. نوای قرائت زیارت عاشورا در دقایق ابتدایی آغاز مراسم عزاداری روز تاسوعای حسینی، از خیابان دانشگاه در گوش و جان طنین‌انداز شده است.

به درب ورودی می‌رسم تا وارد فضای دانشگاه شوم. هر سال، زمانی که موج عاشقان حسین (ع) با دل‌هایی پراشک و ارادت به سوی این جایگاه مقدس روانه می‌شوند، دانشگاه رنگ و بوی دیگری به خود می‌گیرد اما امسال حال و هوای دیگری که مملو از روحیه وحدت، ایثار و مقاومت است در چهره و کلام عزاداران موج میزند، امروز همه آمده بودند با رهبری بیعت کنند و بگویند ما همانند عباس در کنارت هستیم.

در چهارچوب درب دانشگاه قرار می‌گیرم، خادمان حسینی با شال‌های سیاه بر دوش و لبخندی آرام بر لب، قامت استوارشان را در سایه بلند درب دانشگاه مشاهده می‌شود، آنان با نگاهی مهربان و صدایی نرم، راه را برای خیل عظیم عزاداران هموار می‌کنند. آنان حقیقتاً نگهبانان آرامش و شکوه این آیین‌اند؛ بی‌هیاهو و بی‌نام، هر دل سوگوار را به احترام حریم عزای حسین (ع) به درون دعوت می‌کنند.

دستانشان نشانه‌ای از خدمت خالصانه است؛ گاه به آرامی نیازی را برطرف می‌کنند و گاه با نگاهی پدرانه و مادرانه، راه جوانان و پیران را به سوی مجلس عشق روشن می‌سازند. در ازدحام جمعیت و تپش قلب‌های مشتاق، فقط خادمان حسینی‌اند که بی‌وقفه، طرحی از نظم و امنیت می‌ریزند تا نام حسین (ع) همچنان پرصلابت در دانشگاه طنین‌انداز باشد.

وقتی به جایگاه برگزاری مراسم می‌رسم قرائت آیات قرآن به پایان می‌رسد و لحظه‌ای سکوت مجلس را فرا می‌گیرد؛ سکوتی آمیخته با تأمل و خشوع، گویی ثانیه‌ها نیز در برابر عظمت کلام الهی کرنش کرده اند و دل‌ها در این دم، از غوغای جهان جدا می‌شوند و نگاه‌ها با اشک و اندوه، دوشادوش زینب و سجاد (ع)، به صحنه‌های کربلا پیوند می‌خورد.

در این دقایق ناب، مجلس آماده می‌شود تا سفره معرفت و عشق امام حسین (ع) گسترده‌تر شود و دل‌های عزادار، با سخنرانی حجت الاسلام علیرضا پناهیان که در زمینه جایگاه و آثار ذکر و فرهنگ مهدوی و همچنین درباره ولایت و اهمیت تبعیت از ایشان به ایراد سخنرانی پرداخت؛ به شور و شعور حسینی نزدیک‌تر می‌شود.

آری، این مجلس نه فقط مجلس سوگ، که محفلی از نور و امید است؛ زیرا کلام خدا، قافله‌سالار این طریق است و نام حسین (ع) برافرازنده پرچم عشق و آزادگی در دل‌ها است.

عزاداران با حضور خود در این مراسم، بار دیگر پیمان می‌بندند که راه حسین (علیه السلام) را ادامه داده و پرچم حق و عدالت را در اهتزاز نگاه دارند. همچنین به دشمنان بگویند که خون همیشه بر شمشیر پیروز است و تا پای جان استوارتر از قبل پای آرمان‌های انقلاب و رهبر عزیزمان ایستاده اند.

در ادامه دسته عزاداری آماده می‌شود تا به سمت جمهوری حرکت کنند و سعید حدادیان مداح مشهور کشور پشت تریبون می‌رود و با صدایی بغض‌آلود و دلی سوخته، قصه غریبی امام را در ابیات اشعار بازمی‌گوید؛ قصه‌ای که با هر واژه‌اش، قلب‌ها ترک می‌خورد و چشم‌ها بارانی می‌شود. صدای ناله عزاداران با سوز صدای او گره می‌خورد و بی‌واسطه، به دشت عاشورا پر می‌کشد؛ جایی که خون و حقیقت، به هم آمیخته‌اند.

در فضای دسته، غم حسین (ع) همچون شمعی در دل‌ها می‌سوزد و شوق دیدار محبوب، در نگاه‌ها موج می‌زند. اینجا، همنوایی اشک و آه جاری است و یاد آن سپیده‌دم سرخ، شور و امید را بر قلب‌های عاشق می‌پراکند.

روضه، نه فقط مرثیه‌ای برای گذشته، که عهدی ابدی با آزادگی و ایمان است؛ این مداح آل الله با اشعاری حماسی حمایت حسینیان از رهبر معظم انقلاب اعلام کردند.