کودکان غزه؛ زندگی در میان جنگ و گرسنگی

قرار بود دوران کودکی، دوران معصومیت، خنده و رویا‌هایی باشد که تا آسمان امتداد دارند. اما در غزه، دوران کودکی به خاکستر تبدیل شده است، خاکستری سوخته از غم و اندوه و شکل گرفته با ظلم. 

کودکان غزه که باید پروانه‌ها را دنبال کنند و الفبا را یاد بگیرند، در عوض آنها در محاصره آوار جنگ و پژواک انفجار‌ها قرار گرفته‌اند. از زمان آغاز جنگ در سال ۲۰۲۳ (مهر ۱۴۰۲)، خون، ویرانی و گرسنگی به واقعیت روزانه کودکان غزه تبدیل شده است. این زخم‌ها با گذشت زمان بهبود نمی‌یابند؛ این زخم‌ها در روح کودکان غزه حک شده‌اند.

از آغاز جنگ حدود ۲۰ هزار نوزاد در غزه متولد شده‌اند، یعنی هر ۱۰ دقیقه یک کودک. اما این تولد‌ها در سخت‌ترین شرایط رخ داده‌اند؛ بیمارستان‌ها حتی از ابتدایی‌ترین تجهیزات محروم شده‌اند، مراکز درمانی به ویرانه تبدیل شده‌اند و پزشکان مجبور هستند در معرض حمله‌های هوایی کار کنند. 

هیچ کودکی در غزه از وحشیگری بمباران‌های رژیم صهیونیستی در امان نمانده است. براساس گزارش‌ها، بیش از ۱۴ هزار کودک در جنگ غزه به شهادت رسیده‌اند؛ این میزان معادل ۴۴ درصد از کل کسانی است که در این جنگ به شهادت رسیده‌اند، این یعنی هر ساعت ۴ کودک در غزه از دست رفته است.

فیلیپ لازارینی، کمیسر کل آژانس امداد و کار سازمان ملل برای پناهندگان فلسطینی (آنروا)، وضعیت را با وضوح تکان‌دهنده‌ای توصیف کرد: تعداد کودکانی که تنها در ۴ ماه گذشته در غزه جان خود را از دست داده‌اند، از تعداد کودکانی که در تمام درگیری‌های جهانی در ۴ سال و نیم گذشته کشته شده‌اند، بیشتر است.

این کودکان نه تنها جان خود را از دست داده‌اند، بلکه اساسی‌ترین حقوق خود را نیز از دست داده‌اند، حقوقی که جهان آنها را تضمین شده می‌داند.

بیش از ۶۲۵ هزار کودک از تحصیل محروم شده‌اند. مدارس ویران شده‌اند یا به پناهگاه‌هایی برای خانواده‌های آواره تبدیل شده‌اند. خیابان‌ها، که زمانی پر از صدای خنده کودکان بود، اکنون با شیشه‌های خرد شده، ساختمان‌های فروریخته و سکوت پوشیده شده‌اند. زمین‌های بازی به گورستان تبدیل شده‌اند. کلاس‌های درس نابود شده‌اند. 

تنها صدایی که به گوش می‌رسد، گرسنگی است که از شکم‌های کوچکشان بیرون می‌زند. در غزه، کودکان در ۲ جنگ می‌جنگند: یکی علیه بمب‌ها، دیگری علیه گرسنگی.

متولد جنگ

برای هزاران کودکی که درطول جنگ به دنیا آمده‌اند، ایده زندگی عادی یک خیال دور از دسترس است. این کودکان هرگز صلح را تجربه نکرده‌اند. این نوزادان که زیر بمباران و دوده متولد شده‌اند، هرگز تولد خود را با کیک جشن نگرفته‌اند. خاطره‌های آنها مملو از آژیر و گرسنگی طاقت‌فرسا است.

برای مادران، حتی مراقبت‌های اولیه از کودک نیز کوهی بسیار بلند است که نمی‌توان از آن بالا رفت. پوشک، شیر خشک، دارو دیگر به سادگی یافت نمی‌شوند. 

حقوقی که از کودکان سلب شد

کودکان در غزه از حقوقی که هر کودکی باید داشته باشد، محروم شده‌اند. براساس کنوانسیون حقوق کودک سازمان ملل، کودکان حق دارند بدون خشونت بزرگ شوند، آموزش ببینند، مراقبت‌های بهداشتی دریافت کنند و بازی و کاوش کنند. اما در غزه، این حقوق از بین رفته است.

• بیشتر بخوانید:
• حمایت از کودکان؛ حلقه مفقوده شعار کشور‌های مدعی غربی
• تاثیر گسترده قحطی و گرسنگی بر مردم غزه

حق آموزش

درحالی که کودکان در جا‌های دیگر با جعبه‌های ناهار و کوله پشتی به مدرسه می‌روند، کودکان غزه با ویرانه‌هایی رها شده‌اند. کلاس‌های درس بمباران شده، کمبود لوازم و ترس مداوم، آموزش را به رویایی دور از دسترس تبدیل کرده است.

حق بازی

در بسیاری از مکان‌ها، کودکان در پارک‌ها می‌دوند، دوچرخه‌سواری می‌کنند و بازی می‌کنند. در غزه، بازی امتیازی است که آنها نمی‌توانند آن را داشته باشند. در عوض، آنها در جست‌وجوی غذا یا سرپناه هستند و تاب‌ها با آژیر‌های حمله هوایی جایگزین شده‌اند. 

حق ایمنی

ایمنی یک حق اساسی است، اما نه در غزه. کودکان تحت تهدید مداوم زندگی می‌کنند؛ خانه، مدرسه، حتی پناهگاه‌ها، هیچ کجا امن نیست. ترس ذهن آنها را می‌بلعد؛ و وحشت به نزدیکترین همراه آنها تبدیل شده است.

حق سلامت و رفاه

دسترسی به پزشک و دارو یک حق است، نه یک پاداش. اما در غزه، بیمارستان‌ها ویران شده‌اند. تجهیزات پزشکی تقریبا تمام شده‌اند، کودکان از بیماری‌های قابل درمان و گرسنگی جان خود را از دست می‌دهند و جهان نظاره‌گر است و هیچ کاری نمی‌کند.

انتهای پیام/