تاریخ حبس مهاجران در پایگاه‌های نظامی آمریکا؛ گوانتانامو برای انتقال ۳۰ هزار مهاجر آماده می‌شود

دونالد ترامپ، چهل‌وهفتمین رئیس‌جمهور آمریکا چهارشنبه، دهم بهمن ۱۴۰۳ با امضای یادداشتی به دولت فدرال دستور داد تا پایگاه نیروی دریایی آمریکا در خلیج گوانتانامو کوبا را برای اسکان ده‌ها هزار مهاجر آماده کند.

این جدیدترین دستور ضدمهاجرتی ترامپ از زمان حضور در کاخ سفید در دور دوم ریاست جمهوری است.

دستور ترامپ درباره انتقال مهاجران به گوانتانامو چیست؟

به گزارش سی‌ان‌ان و آسوشیتدپرس، ترامپ در یادداشت یادشده از وزارت‌های دفاع و داخلی خواسته است فضای بازداشت اضافی را در گوانتامو ایجاد کنند تا بتوان از فضای ایجادشده برای اسکان مهاجران در این زندان بدنام استفاده کرد.

ترامپ در این باره ادعا کرد: بیشتر مردم نمی‌دانند که ما ۳۰ هزار تخت در گوانتانامو برای بازداشت بدترین بیگانگان غیرقانونی که مردم آمریکا را تهدید می‌کنند، داریم؛ این ظرفیت ما را برای اخراج مهاجران ۲ برابر می‌کند.

رئیس‌جمهور آمریکا در مراسم امضای قانون «لیکن رایلی» اعلام کرد که دستور افتتاح یک مرکز بازداشت در خلیج گوانتانامو، در کوبا را صادر کرده است؛ به ادعای ترامپ، این مرکز قرار است تا ۳۰ هزار مهاجری را که به‌طور غیرقانونی در آمریکا زندگی می‌کنند و امکان بازگرداندنشان به کشورهایشان وجود ندارد، در خود جای دهد.

قانون لیکن رایلی، نخستین پیروزی مهم قانونگذاری در دوره دوم ریاست‌جمهوری ترامپ محسوب می‌شود که مستلزم بازداشت مهاجران است؛ کنگره آمریکا در اوایل ماه جاری با حمایت دموکرات‌ها قانون یادشده را تصویب کرد.

مشاوران ارشد مهاجرت ترامپ اعلام کردند که اداره بازداشتگاه مهاجران در خلیج گوانتانامو تحت نظارت اداره مهاجرت و گمرک خواهد بود.

تام هومان، تزار مرزی دولت دوم ترامپ، گفت: ما فقط قصد داریم مراکز مهاجر موجود را گسترش دهیم.

کریستی نوم، وزیر امنیت داخلی دولت دوم ترامپ هم ادعا کرد که این پایگاه می‌تواند برای بازداشت مهاجران محفوظ باشد؛ نوم از ارزیابی بازداشت مهاجران در گوانتانامو در وزارت امنیت داخلی خبر داد.

پیشتر دولت جو بایدن، رئیس‌جمهور پیشین آمریکا از بازداشت مهاجران اهل هائیتی در گوانتانامو صحبت کرده بود.

در حالی که دولت ترامپ از تصمیم جدی خود برای بازداشت ۳۰ هزار مهاجر در گوانتانامو سخن می‌گوید، یک مقام آمریکایی اعلام کرد که تاسیسات موجود در خلیج گوانتانامو برای نگهداری ۳۰ هزار مهاجر آماده نیست.

وی همچنین گفت: دولت آمریکا برای نگهداری ۳۰ هزار مهاجر در این پایگاه باید کارکنان نظامی و اداری زیادی را به‌کار گیرد که مستلزم هزینه‌های بیشتری است؛ آن‌ها در شرایط کنونی به هیچ‌وجه نمی‌توانند چنین کاری را انجام دهند.

واکنش در کوبا چیست؟

بیش از یک قرن است که آمریکا گوانتانامو را از کوبا اجاره کرده است؛ کوبا با تداوم اجاره مخالف است و معمولا پرداخت اجاره بهای اسمی آمریکا را رد می‌کند.

مقام‌های مختلف کوبا در واکنش به اظهارات ترامپ درباره بازداشت ۳۰ هزار مهاجر در گوانتانامو، از این اقدام انتقاد کردند.

میگوئل دیاز کانل، رئیس‌جمهور کوبا با انتشار پیامی در شبکه اجتماعی ایکس، ضمن وحشیانه خواندن اقدام دولت جدید آمریکا در اخراج مهاجران و انتقال آن‌ها به گوانتانامو، گفت که مهاجران در این پایگاه واقع در سرزمین اشغال‌شده کوبا در کنار زندان‌های بدنامی نگهداری می‌شوند که به دلیل شکنجه و بازداشت غیرقانونی شناخته شده‌اند.

برونو رودریگز، وزیر خارجه کوبا نیز با انتشار پیامی در شبکه اجتماعی ایکس گفت: تصمیم دولت آمریکا برای زندانی کردن مهاجران در پایگاه دریایی گوانتانامو، در منطقه‌ای که شکنجه و بازداشتگاه‌های نامحدود ایجاد کرده است، نشان‌دهنده تحقیر شرایط انسانی و قوانین بین‌المللی است.

دولت آمریکا چگونه از پایگاه نیروی دریایی در خلیج گوانتانامو استفاده می‌کند؟

در حالی که پایگاه نیروی دریایی آمریکا در کوبا بیشتر به خاطر مظنونانی که پس از حادثه ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ (۲۰ شهریور ۱۳۸۰) به آنجا آورده شدند، شناخته شده است، این پایگاه دارای یک مرکز کوچک و جداگانه است که برای چندین دهه برای نگهداری مهاجران استفاده می‌شود.

گفته شده است که این مرکز عملیات مهاجران برای افرادی استفاده می‌شود که تلاش می‌کنند با قایق به آمریکا برسند.

این مهاجران عمدتا اهل هئیتی هستند.

این مرکز بخش کوچکی از پایگاه را به خود اختصاص داده است و تنها فقط انگشت شماری ساختمان را شامل می‌شود و ظرفیتی برای اسکان ۳۰ هزار نفری که ترامپ ادعا کرده است، ندارد.

• بیشتر بخوانید:
• تاکید دوباره ترامپ بر سیاست‌های ضدمهاجرتی
• آتش سیاست‌های ضدمهاجرتی ترامپ در اردوگاه مهاجران مکزیک

سرنوشت آخرین زندانیان گوانتانامو چه بوده است؟

در حال حاضر ۱۵ زندانی ۴۵ تا ۶۳ ساله از افغانستان، اندونزی، عراق، لیبی، پاکستان، عربستان، سومالی و یمن هستند و البته زندانی بی‌تابعیت روهینگیایی نیز در گوانتانامو حضور دارد.

همه این زندانیان به جز سه نفر، از شبکه زندان‌های مخفی سی. آی. اِی در خارج از آمریکا به گوانتانامو منتقل شدند؛ شبکه‌ای که دولت بوش تا سال ۲۰۰۶ زندانیان را در آنها مخفی می‌کرد.

پنج زندانی از متهم‌های پرونده ۱۱ سپتامبر هستند؛ پرونده‌هایی که هرگز به دادگاه نرسیدند.

علی حمزه البهلول، قدیمی‌ترین زندانی گوانتانامو است که در روز افتتاح این زندان بدنام از افغانستان به آن منتقل شد؛ او تنها زندانی است که در حال حاضر حکم حبس ابد را می‌گذراند.

اگرچه زندانیان نوجوان و جوانی نیز در گوانتانامو بوده‌اند، اما جوان‌ترین زندانی فعلی گوانتانامو ولید بن عطش ۴۵ ساله است؛ در عین حال، مسن‌ترین زندانی گوانتانامو نیز عبدالهادی العراقی ۶۳ ساله است که ناتوان‌ترین زندانی جسمی در زندان گوانتانامو است.

ادعا می‌شود که گوانتانامو منحصرا برای اعضای مظنون القاعده و طالبان یا همدستان آنها استفاده شده و هیچ‌یک از زندانیان آن زن یا شهروند آمریکا نبودند.

چه چیز دیگری در مورد مرکز عملیات مهاجران شناخته شده است؟

اطلاعات درباره محل بازداشت و نگهداری از مهاجران در گوانتانامو زیاد نیست؛ پروژه غیرانتفاعی بین‌المللی کمک به پناهندگان، در گزارشی در سال گذشته، اعلام کرد که مهاجران بازداشت‌شده در این مکان در شرایط مانند زندان نگهداری می‌شوند.

این سازمان اعلام کرد که آن‌ها به‌طور نامحدود در یک سیستم تنبیهی گرفتار شده‌اند و مقام‌های اداره کننده آن هیچ پاسخگویی ندارند.

آیا آمریکا فضای بازداشت کافی برای برنامه‌های ضدمهاجرتی ترامپ دارد؟

ترامپ متعهد شده است که میلیون‌ها مهاجر را از آمریکا اخراج کند، اما بودجه فعلی اداره مهاجرت و گمرک تنها برای بازداشت حدود ۴۱ هزار نفر بودجه کافی دارد.

اداره گمرگ و مهاجرت آمریکا، مهاجران را در مراکز پردازش و بازداشتگاه‌های خصوصی خود یا زندان‌های فدرال و زندان‌های محلی بازداشت می‌کند.

این کشور هیچ‌گونه امکاناتی برای بازداشت خانواده‌ها که تقریبا یک‌سوم از میزان ورود مهاجران به مرز‌های جنوبی آمریکا را تشکیل می‌دهند، ندارد.

ترامپ در دور نخست ریاست‌جمهوری خود اجازه استفاده از پایگاه‌های نظامی را برای بازداشت کودکان مهاجر صادر کرد.

باراک اوباما، رئیس‌جمهور وقت آمریکا در سال ۲۰۱۴ به‌طور موقت به پایگاه‌های نظامی برای بازداشت کودکان مهاجر اتکا کرد، در حالی که مراکز بازداشت خانوادگی خصوصی را افزایش داد تا بسیاری از ده‌ها هزار خانواده مهاجر از آمریکای مرکزی، نگهداری کنند.

پایگاه‌های نظامی آمریکا از دهه ۱۹۷۰ مکررا برای اسکان مجدد موج مهاجران فراری از ویتنام، کوبا، هائیتی، کوزوو و افغانستان استفاده شده است.

انتهای پیام/