تحقیقات انجام‌شده نشان می‌هد که زنان در زندان‌های استرالیا با وضعیت فاجعه‌باری ازجمله خشونت و نبود شرایط ایمن مواجه هستند.

خبرگزاری میزان –

یک تحقیق به‌تازگی درباره مرگ ۴ زن بومی براثر خشونت خانگی و خانوادگی در منطقه شمالی استرالیا با ۳۵ توصیه برای جلوگیری از مرگ‌ومیر ناشی از خشونت در آینده منتشر شده است.

کایلی کریپس، مدیر مرکز مطالعات بومی موناش، و مارلین لانگ باتم، کارشناس مرکز آموزش و تحقیقات بومی در دانشگاه جیمز کوک، گفتند که اگرچه توصیه‌ها مبتنی بر شواهد هستند و به دادستان کل ارائه شده‌اند، اما هیچ تضمینی برای اجرا شدن آنها وجود ندارد.

این نخستین تحقیق در نوع خود در منطقه شمالی استرالیا نیست. این تحقیق پرسش‌هایی را ایجاد می‌کند که این بار چه چیزی متفاوت خواهد بود و چه اقدام‌هایی انجام خواهد شد.

براساس گزارش‌ها، ۱۲ زن بومی بین ژوئن (خرداد) تا اوایل نوامبر ۲۰۲۴ (آبان) در استرالیا جان خود را براثر خشونت از دست داده‌اند.

درحالی که جهان به‌تازگی روز جهانی رفع خشونت علیه زنان را گرامی داشت، یک واقعیت وحشیانه از دید عموم پنهان مانده است؛ خشونت اعمال‌شده بر زنان و دختران در زندان‌ها و بازداشتگاه‌های استرالیا. 

پایگاه کروکی‌هلث‌مدیا نوشت: خشونت استعماری که در پشت سیم‌خاردار‌ها اتفاق می‌افتد، نظام‌مند و لکه ننگی بر تعهد این کشور به حمایت از حقوق بشر است. 

در بحبوحه افزایش تعداد زندان‌ها در منطقه شمالی استرالیا، که در حال رسیدن به نقطه بحرانی است، ۳۶ زن به زور از شهر آلیس‌اسپرینگ (در مرکز استرالیا)، بدون اطلاع قبلی در ۳۱ اکتبر (۱۰ آبان) به زندان شهر داروین در شمال این کشور منتقل شدند.

از آن زمان، زنان همچنان در شرایط بد و ناامن، تحمل ازدحام بیش از حد شدید، انزوا از شبکه‌های حمایتی و شرایط سخت زندگی در زندان به‌سر می‌برند. در این شرایط، بسیاری از زنان مجبور می‌شوند که در گرمای شدید و با تهویه مطبوع خراب روی زمین بخوابند.

  • بیشتر بخوانید:
  • بحران آزار جنسی در پارلمان استرالیا
  • سابقه سوءاستفاده از بومیان در مراکز مراقبت دولتی و کلیسا‌های نیوزیلند

وضعیت در زندان زنان آلیس‌اسپرینگ به همین ترتیب وخیم است. گفته می‌شود که تعدادی از زنان زندانی بدون اینکه محکوم شوند، محبوس شده‌اند. آنها در شرایط تحقیرآمیزی قرار دارند که در آن چراغ‌ها ۲۴ ساعته و ۷ روز هفته روشن می‌مانند، حیثیت اولیه انسانی این افراد سلب شده و دسترسی به آ‌ن‌ها برای ملاقات وجود ندارد.

متیو وارلی، بازرس زندان‌های منطقه شمالی استرالیا زمانی که با این تخلف‌ها مواجه شد، بدون عذرخواهی گفت: من قصد ندارم به‌خاطر این واقعیت که این زندانیان روی زمین می‌خوبند، عذرخواهی کنم. 

پایگاه کروکی‌هلث‌مدیا گفت که این پاسخ بی‌رحمانه بر بی‌تفاوتی نظام‌مند تاکید می‌کند که مجازات را بر کرامت انسانی ترجیح می‌دهد. این تنها یک حکمرانی ضعیف ازسوی دولت منطقه شمالی استرالیا نیست، بلکه این یک بحران حقوق بشری است. 

شرایطی که این زنان تحمل می‌کنند ناشی از نقض تعهد‌های بین‌المللی است؛ مسائل سیستمی افشاشده در زندان‌های داروین و آلیس‌اسپرینگ نشان می‌دهد که نظام کیفری استرالیا در برآورده کردن حتی ابتدایی‌ترین استاندارد‌ها کوتاهی کرده است. 

نامه‌هایی در این زمینه برای نماینده استرالیا در کمیته رفع تبعیض علیه زنان، گروه کاری سازمان ملل درمورد بازداشت خودسرانه و گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد شکنجه ارسال شده است. 

هر کدام از این نامه‌ها خشونت نظام‌مندی را که زنان در بازداشت در استرالیا با آن مواجه هستند برجسته کرده و خواستار پاسخگویی در قبال این تخلف‌ها هستند. 

انتهای پیام/