کارشناسان و نهادهای حقوق بشری همواره هشدار دادهاند که توافق مهاجرتی انگلیس و فرانسه ممکن است حقوق مهاجران و پناهجویان را نقض کند.
توافقنامه تبادل مهاجران که تابستان امسال بین انگلیس و فرانسه امضا شد، به لندن اجازه میدهد مهاجرانی را که با قایقهای کوچک به انگلیس رسیدهاند، به فرانسه اخراج کند. ۴ نفر قبلا از طریق کانال مانش به فرانسه اخراج شدهاند.
پایگاه اینفومایگرانتس بررسی میکند که چه اتفاقی برای افراد اخراجشده میافتد.
معاهده «یک در ازای یک» انگلیس و فرانسه که از ۶ آگوست ۲۰۲۵ (۱۵ مرداد ۱۴۰۴) اجرایی شد، به انگلیس اجازه میدهد افرادی را که از طریق روشهای غیرقانونی وارد این کشور میشوند، بازداشت و اخراج کند. در ازای پذیرش این افراد توسط پاریس، لندن تعداد مساوی از پناهجویانی را که در فرانسه درخواست پناهندگی میدهند و برای ورود به انگلیس تایید میشوند، خواهد پذیرفت. هدف این توافقنامه کاهش تعداد عبور قایقهای کوچک از کانال مانش است.
از زمان امضای این توافقنامه، ۴ نفر دوباره به خاک فرانسه اخراج شدهاند. یک مهاجر هندی نخستین نفری بود که در ۱۸ سپتامبر (۲۷ شهریور) از انگلیس اخراج شد. ۲ مهاجر دیگر روز بعد در ۱۹ سپتامبر (۲۸ سپتامبر) اخراج شدند. براساس اعلام دفتر مهاجرت و ادغام فرانسه (OFII)، نفر چهارم چند روز بعد، یعنی در ۲۳ سپتامبر (اول مهر) اخراج شد.
لندن مدعی شده که براساس قوانین یک در ازای یک، بهتازگی یک خانواده ۳ نفره را پذیرش کرده است.
چه اتفاقی برای افرادی که به فرانسه اخراج میشوند میافتد؟
۳ روز اسکان اضطراری
مهاجران با پروازهای مسافربری به پاریس اخراج میشوند. پس از فرود در فرودگاه شارل دوگل پاریس، انجمن SOS Solidarité ۳ روز اسکان اضطراری به آنها ارائه میدهد.
این انجمن گفت: ما به آنها مسکن، معاینات جسمی و روانی، لباس، دسترسی به اینترنت و سیم کارت در صورت تمایل به تماس با خانوادههایشان ارائه میدهیم.
مراکز اخراج
مهاجران بعدا به مراکز مختلفی مانند مراکز CAES منتقل میشوند. اینها مراکز پذیرشی هستند که در ظاهر اسکان موقت ارائه میدهند و هدفشان ارزیابی وضعیت اداری یک پناهجو است.
مهاجران در این مراکز روند اداری را برای تلاش برای تنظیم وضعیت خود آغاز میکنند.
دیدیه لشی، مدیر دفتر مهاجرت و ادغام فرانسه گفت که دولت این کشور از مهاجرانی که توسط لندن اخراج میشوند چه انتظاری دارد؛ او اظهار کرد: آنها ابتدا تشویق میشوند که کمکهای اخراج داوطلبانه را بپذیرند.
این نوع کمک با هدف ترغیب خارجیها به ترک فرانسه و بازگشت به کشورهای مبدا خود انجام میشود. اگر شخصی موافقت کند که به کشور مبدا خود بازگردد، دولت فرانسه به او بلیط برگشت و مبلغی پول برای ادغام مجدد ارائه میدهد.
اخراج داوطلبانه، مراحل پناهندگی یا OQTF (الزام به ترک خاک فرانسه)
قانون دوبلین تصریح میکند که نخستین کشور عضو اتحادیه اروپا که مهاجران در آن پا میگذارند، مسئول رسیدگی به درخواست پناهندگی آنهاست. بنابراین، در میان مهاجرانی که به فرانسه اخراج میشوند، مهاجران بالقوه «دوبلینی» وجود دارند که نمیتوانند در خاک فرانسه درخواست پناهندگی دهند.
- بیشتر بخوانید:
- توافق فرانسه و انگلیس؛ فصلی تاریک در تاریخ سیاستهای ضدمهاجرتی اروپا
- شکست دولت انگلیس در برابر دادگاه داخلی برای اخراج مهاجران
کسانی که از کمک به بازگشت داوطلبانه خودداری میکنند و واجد شرایط پناهندگی نیستند، ممکن است مشمول OQTF (الزام به ترک خاک فرانسه) شوند. سپس آنها ۳۰ روز فرصت دارند تا قبل از قرار گرفتن در بازداشتگاه که از آنجا با اخراج مواجه میشوند، خاک فرانسه را به تنهایی ترک کنند.
اتحادیه اروپا در حال تشدید سیاستهای مهاجرتی خود، از جمله بازنگری در دستورالعمل اخراج، برای تسریع و افزایش اخراجهای اجباری است.
مقامات چگونه مهاجرانی را که باید به فرانسه اخراج شوند، انتخاب میکنند؟
معیارهای انتخاب همچنان نامشخص است. وزارت کشور انگلیس اعلام کرد هر کسی که بدون درخواست پناهندگی از کانال مانش عبور کرده باشد، یا درخواست پناهندگی او غیرقابل قبول تلقی شود، ممکن است به فرانسه اخراج شود.
برای وزارت کشور انگلیس، درخواست پناهندگی غیرقابل قبول به این معنی است که مشخص شده که شخصی از طریق یک کشور امن برای رسیدن به انگلیس سفر کرده است. آنها ممکن است ارتباطی با یک کشور امن داشته باشند، از جمله اینکه قبلا در آنجا درخواست پناهندگی داده باشند، یا انتظار میرفت که این کار را انجام دهند. به عبارت دیگر، هر کسی که سواحل فرانسه را ترک کرده باشد، بهطور بالقوه قابل اخراج به فرانسه است که یک کشور امن محسوب میشود.
انتخاب مهاجران در حال حاضر توسط سیستم قضایی انگلیس مورد اعتراض قرار گرفته است. اخراج برخی از خارجیها در برخی موارد توسط قاضیها متوقف شده است.
انتهای پیام/
